Tampilkan postingan dengan label Juli. Tampilkan semua postingan

WICAKSANA NGADHEPI URIP KADONYAN Dening : Ust. Faisal Ramdhani Khutbah I اَلْحَمْدُ ِللهِ وَكَفٰى ، وَسَلاَمٌ عَلٰى عِبَادِهِ الَّذِيْنَ اصْ...

WICAKSANA NGADHEPI URIP KADONYAN WICAKSANA NGADHEPI URIP KADONYAN

Khutbah Jumat

Juli


WICAKSANA NGADHEPI URIP KADONYAN

Dening : Ust. Faisal Ramdhani


Khutbah I


اَلْحَمْدُ ِللهِ وَكَفٰى ، وَسَلاَمٌ عَلٰى عِبَادِهِ الَّذِيْنَ اصْطَفٰى.

أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلا ّاللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ. وَأَشْهَدُ أَنّ مُحَمّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدَهُ

اَللهُمّ صَلّ وَسَلّمْ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمّدٍ وَعَلى آلِهِ وِأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدّيْن 

اَمَّا بَعْدُ. فَيَا عِبَادَ اللهِ, اُوْصِيْكُمْ وَاِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ وَطَاعَتِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ.

قَالَ اللهُ تَعَالَى فِي الْقُرْآنِ الْكَرِيْمِ، أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ. يَاأَيّهَا الّذَيْنَ آمَنُوْا اتّقُوا اللهَ حَقّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لاَتُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلآأَوْلاَدُكُمْ عَن ذِكْرِ اللهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ


Kaum muslimin ingkang minulya, rahimakullah.

Gesang kadonyan menika sarwa dipun pepaesi kanthi mawerni-werni karemenan, jalaran pancen menika sampun dados kersanipun Allah SWT nyipta-aken selaras kaliyan fitrahipun umat  manungsa. Lan saben-saben kita mesthi nggadhahi pepinginan saget nggayuh kasil gesang kadonyan menika, kanthi pinten-pinten ukuran, kadosdene: gadhah kulawarga (garwa lan putra), arta bandha ingkang sarwa cekap, lan saben panjangkanipun saget kasembadan. Allah SWT  paring dhawuh:


زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنْ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنْ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ

“Dipepaesi ing pandelenge manungsa iku nduweni rasa seneng marang anane wanita, anak, arta bandha wujud emas, perak, jaran pilihan, kewan ternak lan pategalan. Iku kabeh minangka kesenengan urip ing ndonya iki; dene ing ngersane Allah yekti ana papan kang luwih becik kanggo bali (yaiku suwarga).” [Qs.Ali Imran: 14]


Mekaten ndamel sengsem gesang kadonyan menika, sahingga asring kita ngupaya mbujung amrih saget nggayuh panjangka pepinginan menika, malah kadhangkala supe dhateng hakekat gesang menika ingkang saestunipun minangka pacoban. 


Pramila Allah paring pemut dhumateng kita ing Al Quran:


اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرّاً ثُمَّ يَكُونُ حُطَاماً وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿٢٠﴾

“Mangerti-o, menawa satemene urip kadonyan iku mung minangka dedolanan lan nggawe leno, pepaes lan moncer-monceran ing antarane siro, sarta seneng mamerake akehing bandha lan anak, kayadene udan kang tetandurane nggawe marem tumrape petani, banjur tanduran iku garing lan siro nyawang warnane dadi kuning banjur sirno. Lan akhirat iku (mbesok) ono pasiksan kang abot, lan uga pangapura saka Allah lan ridhane. Lan urip kadonyan iku ora liya kejaba kasenengan kang nggawe leno” (QS Al Hadid, 20)


Mekaten ageng godhaning kasemenan ndonya menika sahingga sebagian tiyang ingkang rumiyinipun kinurmat lan kajen ing masyarakat, akhiripun kepleset nindakaken lampah dosa, nglanggar hukum lan justru ndadosaken ino sangsaraning dhiri pribadi.


Kaum muslimin ingkang minulya, rahimakullah.

Donya menika pancen kebak godha, sahingga sepinten mawon kathahipun arta bandha ingkang saget dipun gayuh, tiyang badhe tansah nggadhahi pepinginan nambah, lan terus nambah tanpa kepingin mandheg.


Saking sahabat Ibnu ‘Abbas r.a, bilih Rasulullah SAW ngendika:


لَوْ أَنَّ لاِبْنِ آدَمَ وَادِيًا مِنْ ذَهَبٍ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَادِيَانِ ، وَلَنْ يَمْلأَ فَاهُ إِلاَّ التُّرَابُ ، وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَى مَنْ تَابَ

“Saumpama ana anak Adam nduweni sawijining jurang kebak isi emas, mesthi dheweke isih kepingin nduweni jurang loro maneh kang  liyane; babar pisan ora ana kang bisa ngebaki ing cangkeme (maksude: nggawe marem ing dheweke) kejaba diseseli lemah (tegese mati); dene Gusti Allah maha narima mertobate kawula kang padha gelem tobat.” (Muttafaqun ‘alaih; HR. Bukhari dan Muslim)


Kathah tiyang mbudidaya ngetingalaken kasilipun gesang kanthi ngengagem lan nyekapi kathahing sarana (fasilitas) ingkang awis reginipun, wisata(piknik) ing luar negri, mameraken kathahing bandha kanthi ngetingalaken saldo rekening tabungan, kendaraan lan rumah mewah.


الَّذِي جَمَعَ مَالاً وَعَدَّدَهُ ﴿٢﴾ يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾

“Wong kang ngumpulake bandha lan tansah ngitung-itung, dheweke ngira menawa kanthi bandha kadonyan iku bisa njamin uripe,” (QS Al Humazah: 2-3)


Donya dipun sebat minangka karemenan sawetawis wekdal lan ndamel leno, jalaran saget ndamel manungsa kesupen, gegayuhan gesangipun namung bakal ketungkul ing kadonyan, kamangka gesang menika bakal dipun lampahi tumuju ing akhirat, kados pangendikanipun Allah ing ayat sanes:


قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَى

“Kandhakno: “Kasenengan ing ndonya iki mung sedhela, dene akhirat iku luwih becik tumrape wong kang padha takwa.” ( QS. An Nisa ayat 77)


Donya menika saestu namung minangka sarana, sanes tujuan. Lan kita namung badhe mapan sekedhap mawon. Ing satunggaling hadits Rasulullah SAW paring sabda dhumateng Ibnu ‘Umar r.a.:


 “ كُنْ فِي الدُّنْيَا كَأَنَّكَ غَرِيبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِيلٍ” 

‘Dadi-o siro ing ndonya kayadene wong kang neneka utawa lelungan (musafir).’” (HR. Al-Bukhari)


Maksudipun, kita ing ndonya menika samung sekedhap, kadosdene  tiyang ingkang namung mlampah ing satengahing margi, utawi kadosdene musafir (wisatawan) lan mesthi bakal enggal wangsul ing papan dunungipun malih.


Kaum muslimin ingkang minulya, rahimakullah.

Nabi Sulaiman AS, ingkang dipun  paringi kanugrahan kasughan lan panguawos ageng, minangka nabi ugi dados raja ingkang nuwaosi bangsa jin, tetep emut lan mapanaken gesang kadonya minangka nikat peparingipun Allah, sanes minangka sarana kangge pamer.


قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ ﴿٤٠﴾

“Sulaiman ngucap: "Iki minangka nugraha peparinge Allah sesembahanku, kanggo nguji awakku, apa aku bisa syukur utawa kufur (marang ni`mat).”  (QS. An Naml: 40)


Tiyang iman bakal saget mapanaken dhiri nalika nglampahi gesang padintenan kanthi watak andhap asor lan mboten gumedhe. Piwucal Islam paring pitedah amrih nglampahi gesang kanthi prasojo ing sedaya perkawis, meapa ing ucapan, sandhangan, lan ugi solah bawa. Allah SWT paring dhawuh berfirman:


وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ﴿١٩﴾

"Lan siro lumaku-o kanthi prasojo, lan lirihno suaramu. Satemene sa-olo-olone suara keledai". (QS. Luqman: 19)


وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً ﴿٦٣﴾

“Lan kawula-Ningsun Allah kang maha Welas asih, yaiku kang padha lumaku ing salumahing bumi kanthi andhap asor, dene nalikane ono wong jahil kang ngganggu dheweke bakal bakal ngucap kanthi ucapan kang becik kebak ing rasa katentreman.” (QS. Al Furqan: 63)


Tiyang iman bakal tansah emut, bilih hakekat gesang kadonyan menika saestunipun minangka pacoban, kadosdene firmanipun Allah SWT:


إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا

“Satemene Ingsun Allah wis ndadek-ake apa kag ana ing bumi ini minangka pepaes, saperlu Ingsun paring pacoban ing manungsa, sapa wae wong kang paling becik amal tumindake.” (QS. Al-Kahfi: 7)


Kaum muslimin ingkang minulya, rahimakullah.

Emut ing perkawis menika, pramila kita bakal ndadosaken sedaya kasiling gesang menika dipun tujok-aken kangge ngibadah ingkang minangka kabinahan ingkang paling agung tiyang iman, inngih menika ridhanipun Allah. Menika jumbuh ing piwucaling Al-Qur’an:


قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٢﴾

“Maturo: Saestunipun shalat kula, ibadah kula, gesang kula lan pejah kula namung kagem ngupadi ridhanipun Allah, sesembahanipun sedaya titah alam sajagad raya,” (QS. Al An’am: 162)


Awit saking menika, mumpung kita taksih dipun paring wekdal gesang, pramila sumangga kita gina-aken umur kita. Sampun ngantos leno ing perkawis ingkang mboten piguna. Rasulullah Muhammad SAW  paring sabda,


مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ

“Ing antarane tanda besike Islam sawijining pawongan, yaiku dheweke ninggalake perkara kang ora ono pigunange.” (HR. At-Tirmidzi)


Mekaten sekdehik atur khutbah ing siang menika, mugi kita tansah saget ngadhepi gesnag kadonyan menika kanthi wicakana, lan mboten gampil kejrumus nuruti hawa nepsu, sahingga manah kita pikantuk katentreman lan kabingahan sejati. Amiin.


بَارَكَ اللهُ لِي وَلَكُمْ فِي الْقُرْآنِ الْعَظِيْمِ. وَنَفَعَنِي وَاِيِّاكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ الآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ. وَتَقَبَّلَ الله مِنِّي وَمِنْكُمْ تِلاوَتَهُ اِنَّهُ هُوَاالسَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ

 

Khutbah II :

 

اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ اْلعَالَمِيْن، وَالعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِيْنَ، وَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِيْنَ، وَنَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَلِيُّ الصَّالِحِيْنَ

وَنَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ إِمَامُ اْلأَنْبِيَاءِ وَالْمُرْسَلِيْنَ، وَأَفْضَلُ خَلْقِ اللهِ أَجْمَعِيْنَ، صَلَوَاتُ اللهِ وَسَلاَمُهُ عَلَيْهِ، وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَالتَّابِعِيْنَ لَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنَ.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ. وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ

اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ، وَالْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ اْلأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَاْلأَمْوَاتِ، إِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ

اَللَّهُمَّ أَرِنَا الْحَقَّ حَقًّا وَارْزُقْنَا اتِّبَاعَهُ، وَأَرِنَا الْبَاطِلَ باَطِلاً وَارْزُقْنَا اجْتِنَابَهُ  

اللَّهُمَّ اجْعَلْ جَمْعَنَا هَذَا جَمْعًا مَرْحُوْمًا، وَاجْعَلْ تَفَرُّقَنَا مِنْ بَعْدِهِ تَفَرُّقًا مَعْصُوْمًا، وَلا تَدَعْ فِيْنَا وَلا مَعَنَا شَقِيًّا وَلا مَحْرُوْمًا.

اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْهُدَى وَالتُّقَى وَالعَفَافَ وَالغِنَى.

رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا.

رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.

سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُوْنَ، وَسَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِيْنَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

 DIDIKLAH ANAKMU DENGAN BENAR Oleh: Ust Muh Habibi Khutbah Pertama  اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَتَّاحِ الْعَلِيْمِ . الَّذِى خَلَقَ الْإِنْسَانَ...

DIDIKLAH ANAKMU DENGAN BENAR  DIDIKLAH ANAKMU DENGAN BENAR

Khutbah Jumat

Juli


 DIDIKLAH ANAKMU DENGAN BENAR

Oleh: Ust Muh Habibi


Khutbah Pertama 


اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَتَّاحِ الْعَلِيْمِ . الَّذِى خَلَقَ الْإِنْسَانَ فِى أَحْسَنِ تَقْوِيْمِ .

أَشْهَدُ أَنْ لاَإِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْوَحِدُ الْحَكِيْمِ . وَأَشَهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ الرَّءُوْفُ الرَّحِيْمُ .

اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا وَرَسُوْلِنَا مُحَمَّدٍ صَلَّى ا للهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ 

فَيَاعِبَادَ اللهِ, اُوْصِيْكُمْ وَنَفْسِي بِتَقْوَ اللهِ وَطَاعَتِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ ,قَالَ اللهُ تَعَالَى فِى الْقُرْآنِ الْكَرِيْمِ: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ 

وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُواْ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَلْيَقُولُواْ قَوْلاً سَدِيداً ﴿٩﴾


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah, 

Saat ini kita berada di Bulan Mei, yang bagi masyaraat Indonesia dikenal adanya Hardiknas (Hari Pendidikan Nasional). Sangat perlu kiranya kita memperhatikan bagaimana pendidikan yang diberikan dan dijalani bagi anak-anak kita. Hal ini karena pendidikan merupakan investasi bagi masa depan sebuah bangsa.


Dalam Islam, pendidikan sangat diperhatikan karena menjadi tempat bertumpunya dasar-dasar kepribadian dan moral kehidupan. Allah berfirman:


وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُواْ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَلْيَقُولُواْ قَوْلاً سَدِيداً ﴿٩﴾

“Dan hendaklah takut kepada Allah orang-orang yang seandainya meninggalkan di belakang mereka anak-anak yang lemah, yang mereka khawatir terhadap (kesejahteraan) mereka. Oleh sebab itu hendaklah mereka bertakwa kepada Allah dan hendaklah mereka mengucapkan perkataan yang benar. (Qs. An Nisa’: 9)


Dalam ayat ini, Allah mengingatkan agar manusia memiliki kewaspadaan dan kepedulian terhadap kondisi kualitas anak-anaknya, jangan sampai dalam keadaan ‘lemah’, sebab  hal itu dapat mengkhawatirkan nasib kesejahteraan hidupnya. Maka kita diperintahkan untuk bertakwa, mentaati perintah Allah (agama) dan memberikan ucapan (pendidikan) yang benar. Sifat lemah disini bisa pada fisik kesehatan, ilmu pengetahuan, bahkan akhlak dan moral agama, ataupun iman (akidah).


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah, 

Dalam kitab Ta’lîm al-Muta’allim Tharîq at-Ta’allum karya Imam al-Zarnûji disebutkan bahwa ada 6 (enam) hal yang menjadi syarat dalam mencari ilmu. Hal ini terangkum dalam dua bait syair dari Sayyidina ‘Ali bin Abi Thalib r.a.:


اَلا لاَ تَناَلُ اْلعِلْمَ إِلاَّ بِسِتَّةٍ ۞ سَأُنْبِيْكَ عَنْ مَجْمُوْعِهَا بِبَيَانٍ

ذَكاَءٍ وَحِرْصٍ وَاصْطِباَرٍ وَبُلْغَةٍ ۞ وَإِرْشَادِ أُسْتَاذٍ وَطُوْلِ زَمَانٍ

Ingatlah! Engkau tidak akan mendapatkan ilmu kecuali dengan memenuhi enam syarat, Saya akan beritahukan keseluruhannya secara rinci yaitu: Kecerdasan, kemauan (kesungguhan), kesabaran, biaya, bimbingan guru dan waktu yang lama.”


Syarat yang Pertama : Kecerdasan. Ulama membagi kecerdasan menjadi dua yaitu :


a. yang pertama, muhibatun minallah (kecerdasan yang diberikan oleh Allah), contoh: Seseorang yang memiliki hafalan yang kuat.

b. yang kedua, muktasab (kecerdasan yang didapat dengan usaha) misalnya dengan cara mencatat, mengulang materi yang diajarkan, berdiskusi dll.


Syarat yang Kedua : Bersungguh-sungguh. Barang siapa yang bersungguh-sungguh, maka ia akan mendapatkan kesuksesan, begitu pula dalam menuntut ilmu, kesungguhan adalah salah satu modal untuk menguasai ilmu yang sedang kita pelajari. Pepatah mengatakan:


من جَدَّ وَجَدَ

Barang siapa bersungguh-sungguh dia pasti akan mendapatkan


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah,

Syarat yang Ketiga : Kesabaran. Dalam menuntut ilmu dibutuhkan kesabaran; sabar dalam belajar, sabar dalam ujian , sabar dalam segala hal yang kita alami dalam proses menuntut ilmu, sabar dalam menjalani hukuman sekalipun (jika ada). 


Pepatah mengatakan, “Orang yang cerdas adalah orang yang tidak akan pernah berhenti belajar"


Syarat yang Keempat : Memiliki Biaya. Dalam menuntut ilmu tentu butuh biaya (bekal), tidak mungkin menuntut ilmu tanpa biaya (bekal). Orang Jawa punya pepatah: ‘Jer basuki mawa bea’, maksudnya adalah: syarat kesuksesan diperlukan adanya biaya.


Banyak orang berjuang untuk mencari biaya demi pendidikan anak-anaknya. Saat ini untuk baya studi bisa dicari melalui beasiswa dari berbagai lembaga dengan berbagai mekanisme dan persyaratan. 


Pengorbanan dari sisi biaya tidak bisa dihindari, karena pendidikan memang merupakan investasi masa depan bangsa. Wajah bangsa kita akan seperti apa bentuknya, hal itu tercermin dari kondisi pendidikan saat ini. Banyak negara tetangga yang masa kemerdekaannya hampir bersamaan dengan Indonesia, tetapi saat ini negara tetangga itu (misal: Malaysia, Singapura, Korea) sudah meraih kemajuan sangat nyata karena fokusnya dalam memperhatikan pendidikan.


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah,

Syarat yang Kelima :  Bimbingan Guru. Salah satu hal yang paling penting dalam menuntut ilmu adalah bimbingan dari seorang guru. Terlebih belajar ilmu agama Islam, haruslah sesuai dengan bimbingan guru yang benar.


Belajar agama Islam janganlah secara otodidak semata, karena akan menjadi bahaya jika salah memahami suatu teks ayat atau hadits. dikarenakan begitu pentingnya bimbingan guru, maka kita haruslah menghormati dan memuliakan guru. Hal ini semata-mata untuk mendapatkan ridha guru yang pada akhirnya akan mengantarkan kita kepada ridhanya Allah SWT.


Syarat yang Keenam : Waktu Yang Lama. Dalam menuntut ilmu butuh waktu yang lama. Tidak mungkin ilmu didapatkan hanya dalam waktu yang singkat atau instan.


Imam Al-Qadhi ditanya: “Sampai kapan seseorang harus menuntut ilmu?” Beliau menjawab: ”Sampai ia meninggal dan ikut tertuang tempat tintanya ke liang kubur.”


Sesuai kata bijak bahwa menuntut ilmu itu adalah kewajiban yang harus dilakukan seseorang dari lahir kedunia sampai meninggal dunia:


أُطْلُب الْعِلْمَ مِنَ الْمَهْدِ إِلَى اللَّحْدِ

“Tuntutlah ilmu dari buaian (bayi) hingga liang lahat.”


Orang yang dapat meraih ilmu pengethauan berarti berhasil dalam pendidikannya, akan mendapatkan kemuliaan. Ilmu apa pun itu akan sangat berguna bagi kehidupan. Anak-anak kita intulah yang nantinya akan amengisi posisi-posisi penting di tengah masyarakat. 


Hal ini sebagaimana firman Allah SWT: 

يَرْفَعِ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مِنْكُمْۙ وَالَّذِيْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ دَرَجٰتٍۗ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ

“Niscaya Allah akan meninggikan orang-orang yang beriman di antaramu dan orang-orang yang diberi ilmu pengetahuan beberapa derajat. Dan Allah Maha Mengetahui apa yang kamu kerjakan.” (QS Al Mujadilah: 11)


Satu hal yang jangan sampai terlupakan adalah: pendidikan paling dasar bagi anak-anak kita adalah pendidikan agama, terkait: iman, ibadah, dan akhlak. Sebab hal ini menjadi kunci kehidupan. Jangan sampai terlalu bersemangat mencari ilmu keduniawian, tetapi melupakan ilmu agama.


Demikian sedikit khutbah pada siang hari ini, semoga kita mampu memberikan pendidikan terbaik dan dapat mendampingi proses belajar putra-putri kita menyongsong masa depan. Amiin.


بَارَكَ اللهُ لِي وَلَكُمْ فِي الْقُرْآنِ الْعَظِيْمِ. وَنَفَعَنِي وَاِيِّاكُمْ بما فيه مِنَ الآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ. وَتَقَبِّلَ الله مِنِّي وَمِنْكُمْ تِلاوَتَهُ اِنَّهُ هُوَاالسَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ.

 

Khutbah Kedua

 

اَلْحَمْدُ للهِ حَمْدًا كَثِيْرًا كَمَا أَمَرَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ لله وَحْدَه لاَشَرِيْكَ لَهُ، اِرْغَامًا لِمَنْ جَحَدَ بِهِ وَكَفَرَ، وَأَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ سَيِّدُ اْلاِنْسِ وَالْبَشَرِ،

اَللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلىَ مُحَمَّدٍ وَعَلىَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ، اَمَّا بَعْدُ.

فَيَا أَيُّهَا النَّاسُ اِتَّقُوْا الله تَعَالىَ وَذَرُوْا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ وَمَا بَطَنَ وَحَافِظُوْا عَلىَ الطَّاعَةِ وَحُضُوْرِ الْجُمُعَةِ وَالْجَمَاعَةِ. 

وَاعْلَمُوْا اَنَّ اللهَ أَمَرَكُمْ بِأَمْرٍ بَدَأَ فِيْهِ بِنَفْسِهِ وَثَنَّى بِمَلاَئِكَةِ قُدْسِهِ فَقَالَ تَعَالىَ وَلَمْ يَزَلْ قَائِلاً عَلِيْمًا 

إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلىَ النَّبِىْ يَاَ أيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا، اَللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلىَ مُحَمَّدٍ وَعَلىَ اَلِهِ وَأَصْحَابِه أَجْمَعِيْنَ وَعَنِ التَّابِعِيْنَ وَتَابِعِى التَّابِعِيْنَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِاِحْسَانٍ اِلىَ يَوْمِ الدِّيْنِ 

اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ اْلأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَاْلأَمْوَاتِ بِرَحْمَتِكَ يَا وَاهِبَ الْعَطِيَّاتِ،

اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنَّا الْغَلاَءَ وَالْوَبَاءَ وَالزِّنَا وَالزَّلاَزِلَ وَالْمِحَنَ وَسُوْءَ الْفِتَنِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدِنَا هَذَا خَاصَّةً وَعَنْ سَائِرِبَلاَدِ الْمُسْلِمِيْنَ عَامَّةً، يَارَبَّ الْعَالَمِيْنَ 

رَبَّنَا اَتِنَا فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى اْلاَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ. 

عِبَادَ الله إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَاْلاِحْسَانِ وَاِيْتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ فَاذْكُرُوا اللهَ الْعَظِيْمَ يَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوهُ عَلىَ نِعَمِهِ يَزِدْكُمْ وَلَذِكْرُاللهِ اَكْبَرُ

 PANGGULAWENTHAHING ANAK Dening: Ust Muh Habibi Khutbah I اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَتَّاحِ الْعَلِيْمِ . الَّذِى خَلَقَ الْإِنْسَانَ فِى أَحْس...

PANGGULAWENTHAHING ANAK  PANGGULAWENTHAHING ANAK

Khutbah Jumat

Juli


 PANGGULAWENTHAHING ANAK

Dening: Ust Muh Habibi


Khutbah I


اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَتَّاحِ الْعَلِيْمِ . الَّذِى خَلَقَ الْإِنْسَانَ فِى أَحْسَنِ تَقْوِيْمِ .

أَشْهَدُ أَنْ لاَإِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْوَحِدُ الْحَكِيْمِ . وَأَشَهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ الرَّءُوْفُ الرَّحِيْمُ .

اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا وَرَسُوْلِنَا مُحَمَّدٍ صَلَّى ا للهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ 

فَيَاعِبَادَ اللهِ, اُوْصِيْكُمْ وَنَفْسِي بِتَقْوَ اللهِ وَطَاعَتِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُوْنَ ,قَالَ اللهُ تَعَالَى فِى الْقُرْآنِ الْكَرِيْمِ: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ 

وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُواْ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَلْيَقُولُواْ قَوْلاً سَدِيداً ﴿٩﴾


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah, 

Saat menika kita dumunung ing wulan Mei, ingkang tumrap masyaraat Indonesia dipun kenal wontenipun Hardiknas (Hari Pendidikan Nasional). Sangat praogi kita paring kawigatosan ing perkawis kadospundi “pendidikan” ingkang kaparingaken lan dipun lampahi dening para putra kita. Jalaran bab pendidikan menika minangka “investasi” (tabungan bekal) tumrap masa depan sawijining bangsa.


Ing piwucal Islam, pendidikan sanget pikantuk kawigatosan, jalaran minangka papan tumapaking dhasar kapribaden lan moral gesang masyarakat. Allah paring firman:


وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُواْ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَلْيَقُولُواْ قَوْلاً سَدِيداً ﴿٩﴾

“Lan padha nduwenana rasa wedi marang Allah wong-wong kang saumpama padha ninggalake ing sapungkure dheweke anak-anak kang ringkih, kang dheweke kuwatir marang kahanan (nasib) anak-anak mau. Awit saka iku prayoga dheweke padha takwa marang Allah lan supaya dheweke ngucap kanthi tetembungan kang bener. (Qs. An Nisa’: 9)


Ing ayat menika, Allah paring pemut amrih kita sedaya umat manungsa nggadhahi kawaspadan lan perduli dhumateng kahanan para putra, sampun ngantos ing salebeting kahanan ingkang ringkih, sebab menika saget njalari nasibe gesangipun lare dados ringkih karaharjan gesangipun. Awit saking menika kita kadhawuhan supados takwa, taat ing dhawuhipun Allah lan paring pangendikan (minangka pendidikan) kanthi leres. Sifat ringkih ing mriki saget ingkang wujud gelar tata lahir ing jasad badan wadag, ringkih perkawis ilmu pengetahuan, mekaten ugi bab akhlak lan moral agama, utawi iman (akidah).


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah,

Ing salebeting kitab Ta’lîm al-Muta’allim Tharîq at-Ta’allum dipun serat dening Imam al-Zarnûji kasebataken woten 6 (enem) perkawis ingkang minangka syarat ngupadi ngelmu. Bab menika ketingal ing satunggaling syair saking Sayyidina ‘Ali bin Abi Thalib r.a.:


اَلا لاَ تَناَلُ اْلعِلْمَ إِلاَّ بِسِتَّةٍ ۞ سَأُنْبِيْكَ عَنْ مَجْمُوْعِهَا بِبَيَانٍ

ذَكاَءٍ وَحِرْصٍ وَاصْطِباَرٍ وَبُلْغَةٍ ۞ وَإِرْشَادِ أُسْتَاذٍ وَطُوْلِ زَمَانٍ

Padha elinga! Kowe ora bakal nggayuh ngelmu, kejaba kanthi netetpi (6) enem syarat, aku bakal njlentrehake sakabehe kanthi gambling, yaiku: Kecerdasan (kasudibyan), kekarepan, kesabaran, biaya, bimbingan guru lan wektu kang suwe.”


Syarat Ingkang Sepisan, Kecerdasan (kasudibyan). Ulama mbagi kecerdasan wonten werni kalih (2) inggih menika:


a. Ingkang sepisan, muhibatun minallah (kecerdasan minangka peparingipun Allah), conto: tiyang ingkang nggadhahi bakat ngapalaken kanthi kiyat lan gampil.

b. kaping kalih, kecerdasan ingkang dipun gayuh kanthi mbudidaya (muktasab), umpami kanthi nyathet, ngambali piwucal, diskusi lan sanesipun.


Syarat Ingkang Kaping kalih, Kekarepan, temen, tekun. Sok sintena toying ingkang nggadhahi tekad kiyat, temen lan tekun, pramila piyambakipun mesthi bakal nggayuh kasil ingkang sae. Mekaten ugi ing babagan ngupadi ngelmu. Lampah ingkang temen minangka pawitan kangge nggayuh ngelmu ingknag kita upadi. wonten tetembungan nyebataken:


من جَدَّ وَجَدَ

“Sopo wong kang temen bakal nemu” 


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah,

Syarat Ingkang kaping tiga, Kesabaran. Ing salebeting ngluru ngelmu kedah nggadahi kesabaran; sabar nalika sinau, sabar ngadhepi ujian , sabar ing sedaya kahanan ingkang dipun betahaken nalika ngluru  ngelmu; mekaten ugi sabar  menawi nembe nampi ukuman (umpami wonten). 


Wonten unen-unen nyebataken, “Wong kang pinter yaiku kang ora tau mandheg sinau(golek ngelmu) "


Syarat Ingkang kaping sekawan, Nggadhahi Bea (Ragat). Salebeting pados ngelmu temtu kemawon betah bea (ragat), mboten bakal kelampah ngelmu dipun gayuh menawi tanpa pawitan ragat. Tiyang Jawi gadhah tetembungan: ‘Jer basuki mawa bea’, maksudipun: syarat yen kepeingin kasil mesthi mbetahaken ragat.


Kathah tiyang ingkang mbudidaya ngupadi ragat (bea) namung kangge nglabuhi putranipun kadospundi amrih saget sekolah. Wekdal samenika biaya kagem sekolah saget dipun upayaka-aken kanthi lumantar beasiswa saking mapinten-pinten lembaga kanthi syarat ingkang mawerni-werni. 


Pangorbanan saking bab biaya mboten saget dipun singkiri, jalaran pancen pendidikan minangka investasi (tabungan, jaminan) masa depan bangsa. Kados pundi kahanan bangsa kita ing wekdal mbenjang, menika saget dipun tingali ing kados pundi kahanan pendidikan jaman menika. Kathah saking negari tonggo tepalih ingkang wekdal kamardhikanipun ‘meh’ sesarengan kaliyan Indonesia, nanging saat menika negari kasebat (kadosdene: Malaysia, Singapura, Korea) sampun nggayuh kemajuan ingkang nyata jalaran saestu nengenaken babagan pendidikan.


Ma’asyiral Muslimin rahimakumullah,

Syarat Ingkang kaping gangsal, Bimbingan Guru. Salah saweneh bab ingkang paling wigatos ing salebeting sinau (pendidikan) inggih menika  wontenipun bimbingan saking satunggaling guru. Linangkung nalika sinau ngelmu agami Islam, kedah selaras lan leres, kanthi bimbingan utawi panggulawunthahing guru ingkang leres.


Ngluru ngelmu agami Islam sampun ngantos dipun lampahi kanthi “otodidak” (sinau piyambak, tanpa panggulawenthahing guru). Sebab menika saget nuwuhaken bebaya utawi fitnah, inggih menika  klentu utawi salah paham anggenipun maknani satunggaling teks ayat  al-Qur’an utawi hadits. Awit saking wigatosipun kalenggahan guru, pramila kita kedah ngurmati lan mulya-aken guru. Perkawis menika mboten sanes amrih kita pikantuk ridhanipun guru, ingkang ing tundhanipun bakal pikantuk ridhanipun Allah SWT.


Syarat Ingkang kaping enem,  wekdal ingkang dangu. Ing salabeting ngluru ngelmu biasanipun betah wekdal ingkang dangu. Mboten bakal kelampah ngelmu dipun gayuh menawi namung kanthi wekdal ingkang sigeg (sakedhap utawi instan)


Imam Al-Qadhi nante dipun suwuni priksa: “dumugi kapan wekdalipun tiyang menika kedah ngupadi ngelmu (sinau) ?” piyambakipun njawab: ”Nganti dheweke mati, lan melu diiling papan tinta (mangsi) darbeke ing luangan kubure.”


Jumbuh kaliyan pangendikan luhur bilih ngupadi ngelmu menika minangka kewajiban ingkang samesthinipun dipun upadi saking bayi dumugi ing pejah:


أُطْلُب الْعِلْمَ مِنَ الْمَهْدِ إِلَى اللَّحْدِ

“upadinen ngelmu sangka wektu bayi nagnti tekan luangan kubur.”


Tiyang ingkang saget nggayuh ngelmu tegesipun kasil ing pendidikanipun; piyambakipun badhe pikantuk kamulyan ing gesang. Ngelmu menapa kemawon sadaya bakal migunani tumrap gesang sesami. Para putra kita menika ingkang ing jaman mbenjang badhe nglenggahi jabatan penting ing satengahing masyarakat.  Bab menika kadosdene dhawuh firman Allah SWT: 

يَرْفَعِ اللّٰهُ الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا مِنْكُمْۙ وَالَّذِيْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ دَرَجٰتٍۗ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ خَبِيْرٌ

“Yekti Allah bakal bluhurake wong-wong kang nduweni iman ing antarane siro lan wong-wong kang diparingi ngelmu piro-piro derajat kautaman. Lan Allah Maha Priksa marang apa wae kang siro tindak-ake.” (QS Al Mujadilah: 11)


Satunggal perkawis ingkang sampun ngantos kita kesupen, inggih menika: pendidikan paling dasar tumrap lare-lare kita menika inggih pendidikan agama, khususipun perkawis: iman, ibadah, lan akhlak. Sebab bab menika minangka kunci panggesangan. Sampun ngantos kita saestu grengseng (semangat) ngupadi ngelmu kadonya, nanging malah supe dhumateng ngelmu agami.


Mekaten atur khutbah ing siang menika, mugi-mugi kita saget paring pendidikan ingkang paling sae lan leres dhumateng putra-putri kita sedaya, lan saget tansah ngawat-awati anggenipun ndherek sinau ing pawiyatan, sahingga pinanggih ingkang dados gegayuhan masa depan-ipun. Amiin.


بَارَكَ اللهُ لِي وَلَكُمْ فِي الْقُرْآنِ الْعَظِيْمِ. وَنَفَعَنِي وَاِيِّاكُمْ بما فيه مِنَ الآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ. وَتَقَبِّلَ الله مِنِّي وَمِنْكُمْ تِلاوَتَهُ اِنَّهُ هُوَاالسَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ.

 

Khutbah II :

 

اَلْحَمْدُ للهِ حَمْدًا كَثِيْرًا كَمَا أَمَرَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ لله وَحْدَه لاَشَرِيْكَ لَهُ، اِرْغَامًا لِمَنْ جَحَدَ بِهِ وَكَفَرَ، وَأَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ سَيِّدُ اْلاِنْسِ وَالْبَشَرِ،

اَللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلىَ مُحَمَّدٍ وَعَلىَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ، اَمَّا بَعْدُ.

فَيَا أَيُّهَا النَّاسُ اِتَّقُوْا الله تَعَالىَ وَذَرُوْا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ وَمَا بَطَنَ وَحَافِظُوْا عَلىَ الطَّاعَةِ وَحُضُوْرِ الْجُمُعَةِ وَالْجَمَاعَةِ. 

وَاعْلَمُوْا اَنَّ اللهَ أَمَرَكُمْ بِأَمْرٍ بَدَأَ فِيْهِ بِنَفْسِهِ وَثَنَّى بِمَلاَئِكَةِ قُدْسِهِ فَقَالَ تَعَالىَ وَلَمْ يَزَلْ قَائِلاً عَلِيْمًا 

إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلىَ النَّبِىْ يَاَ أيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا، اَللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلىَ مُحَمَّدٍ وَعَلىَ اَلِهِ وَأَصْحَابِه أَجْمَعِيْنَ وَعَنِ التَّابِعِيْنَ وَتَابِعِى التَّابِعِيْنَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِاِحْسَانٍ اِلىَ يَوْمِ الدِّيْنِ 

اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ اْلأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَاْلأَمْوَاتِ بِرَحْمَتِكَ يَا وَاهِبَ الْعَطِيَّاتِ،

اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنَّا الْغَلاَءَ وَالْوَبَاءَ وَالزِّنَا وَالزَّلاَزِلَ وَالْمِحَنَ وَسُوْءَ الْفِتَنِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدِنَا هَذَا خَاصَّةً وَعَنْ سَائِرِبَلاَدِ الْمُسْلِمِيْنَ عَامَّةً، يَارَبَّ الْعَالَمِيْنَ 

رَبَّنَا اَتِنَا فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى اْلاَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ. 

عِبَادَ الله إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَاْلاِحْسَانِ وَاِيْتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ فَاذْكُرُوا اللهَ الْعَظِيْمَ يَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوهُ عَلىَ نِعَمِهِ يَزِدْكُمْ وَلَذِكْرُاللهِ اَكْبَرُ

 HAKIKAT REJEKI Oleh: ust. A. Alfian Muzakki Khutbah Pertama اَلْحَمْدُ للهِ وَكَفَى، وَأُصَلِّيْ وَأُسَلِّمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْ...

HAKIKAT REJEKI  HAKIKAT REJEKI

Khutbah Jumat

Juli


 HAKIKAT REJEKI

Oleh: ust. A. Alfian Muzakki


Khutbah Pertama


اَلْحَمْدُ للهِ وَكَفَى، وَأُصَلِّيْ وَأُسَلِّمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى، وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَهْلِ الْوَفَا.  أَشْهَدُ أَنْ لَّا إلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ سَيِّدَنَا مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ 

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سيدنا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّييْنِ.

أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ, قال الله تعالى: اَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ. يَا أَيُّهاَ الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ.

وَمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ فِى الْاَرْضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۗ كُلٌّ فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ (هود: ٦)   


Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,

Dalam hidup ini setiap orang melakukan ikhtiar yang beraneka macam sebagai upaya untuk mendapatkan rejeki. Apakah rejeki itu? Secara umum, kita selalu mengartikannya sebagai penghasilan yang berupa harta atau sederhananya ‘uang’. Padahal, kata rejeki yang diambil dari Bahasa Arab “rizqun’ memiliki pengertian sebagai  segala sesuatu yang dapat memberi manfaat atau kegunaan.


Dengan demikian, maka rejeki tidak hanya berupa harta kekayaan. Tetapi segala yang ada dan dimiliki oleh manusia yang bisa memberi manfaat, misalnya: waktu, ilmu, kesehatan, ketrampilan, keluarga, tetangga, masyarakat, kemerdekaan, ketentraman dan sebagainya. Hal itu semuanya merupakan karunia Allah yang bisa dinikmati siapapun dalam jumlah yang bahkan tidak terbatas. Maka Allah menyebutkan dalam firman-Nya:


وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ اللّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٨﴾

“Dan jika kamu menghitung-hitung ni`mat Allah, niscaya kamu tak dapat menentukan jumlahnya. Sesungguhnya Allah benar-benar Maha Pengampun lagi Maha Penyayang.” (Qs an Nahl: 18)


Oleh karena itu marilah kita pandai-pandai bersyukur atas banyaknya nikmat karunia Allah tersebut, sebab hal itu merupakan rejeki yang sringkali kita ‘baru merasakannya sebagai rejeki’ ketika hal itu berkurang atau hilang.


Ketika kita diberi sakit, kita baru ingat nikmatnya badan sehat yang merupakan rejeki sangat besar. Saat ada bencana alam kita merasa khawatir dan takut, baru ingat nikmatnya rejeki atas adanya keamanan dan ketentraman; dan sebagainya.


Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,

Seorang ulama besar asal Mesir, Syekh Al Mutawalli As-Sya'rawi menyatakan bahwa tingkatan rezeki ada 4, yaitu:


المَالُ هُوَ أَدْنَى دَرَجَاتِ الرِّزْقِ

1. Harta (Maal), adalah rejeki yang paling rendah


و العَافِيَةُ أَعْلَى دَرَجَاتِ الرِّزْقِ

2. Afiyah (sehat lahir batin), adalah rejeki yang paling tinggi


و صَلَاحُ الأَبْنَاءِ أَفْضَلُ أنْوَاعِ الرِّزْقِ

3. Anak-anak yang salih (shalihu abna) adalah rejeki yang paling utama


و رِضَا رَبِّ العَالَمِينَ فَهُوَ تَمَامُ الرِّزْقِ

4. Mendapat ridha Allah (ridha rabbul 'alamin) adalah rejeki yang paling sempurna.


Kadangkala kita lebih mementingkan harta daripada tiga yang lainnya, bahkan sampai tidak peduli apakah didapatkan dari cara yang halal ataukah haram !


Hal ini sampai disinyalir oleh Nabi SAW dalm satu hadits yang diriwayatkan oleh al-Bukhari dari Abu Hurairah r.a.:


يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُبَالِي الْمَرْءُ مَا أَخَذَ مِنْهُ أَمِنَ الْحَلاَلِ أَمْ مِنْ الْحَرَامِ

“Akan datang kepada manusia suatu zaman (ketika) seseorang tidak lagi mempedulikan dari mana ia mengambil hartanya; apakah dari jalan yang halal ataukah dari jalan yang haram.” [HR. al-Bukhari].


Hadits ini mengingatkan, tentang bagaimana kondisi orang-orang akhir zaman, yang mereka tak lagi peduli cara mendapatkan hartanya, apakah dari jalan halal ataukah haram. Tidak peduli persoalan nilai baik-buruk, yang penting harta bisa didapatkan. 


Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,

Allah telah mengingatkan agar kita menghindari jalan kebathilan, dan hanya mencari jalan rejeki yang halal:


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تأكلوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ

“Hai orang-orang yang beriman, janganlah kamu saling memakan harta sesamamu dengan jalan yang batil, kecuali dengan jalan perniagaan yang berlaku dengan suka sama-suka di antara kamu.” [Quran An-Nisa: 29]


Sementara itu, fenomena nyata yang ada di dunia ini, orang dalam mendapatkan rejeki dan memanfaatkan harta ada empat macam, yaitu:

1. Cara mencarinya halal, dimanfaatkan untuk keperluan yang halal

2. Cara mencarinya halal, tetapi digunakan untuk perkara yang diharamkan

3. Cara mencarinya haram, dan dimaksudkan untuk memenuhi keperluan yang halal

4. Cara mencarinya  haram, dan digunakan untuk memenuhi keinginan yang haram juga


Sungguh, kita seharusnya berusaha untuk memilih jalan yang pertama, yaitu mencari dengan cara halal, dan digunakan untuk perkara yang halal pula.


Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,

Dalam satu hadits diriwayatkan, bahwa di hari kiamat nanti seseorang akan ditanya tentang harta mereka: dari mana mereka mendapatkan, dan kemana dikeluarkan:


لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ، وَعَنْ عِلْمِهِ فِيمَ فَعَلَ، وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَفِيمَ أَنْفَقَهُ، وَعَنْ جِسْمِهِ فِيمَ أَبْلَاه

“Kaki seorang hamba tidak akan bergeser pada Hari Kiamat sampai dia ditanyai: tentang umurnya, dalam hal apa dia habiskan; tentang ilmunya, dalam hal apa dia amalkan; tentang hartanya, dari mana dia peroleh dan untuk apa dia belanjakan; dan tentang tubuhnya, dalam hal apa dia manfaatkan.” (HR. at-Tirmidzi, ad-Darimi, dan al-Baihaqi)


Allah melimpahkan rezeki kepada seluruh hamba-Nya yang mau berusaha. Rezeki yang Allah turunkan tidak hanya berada di wilayah tertentu saja, tapi di segala penjuru dunia.. Sebagaimana firman-Nya dalam surat Al-Mulk ayat 15:


هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ

“Dialah yang menjadikan untuk kamu bumi yang mudah dijelajahi, maka jelajahilah di segala penjurunya dan makanlah sebagian dari rezeki-Nya. Dan hanya kepada-Nya lah kamu (kembali setelah) dibangkitkan.”


Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,

Hal yang perlu dipahamkan dan ditanamkan dalam diri manusia bahwa sesungguhnya Allah telah menjamin rejeki setiap makhluk-Nya, dan tidak akan tertukar ataupun salah alamat. 


وَمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ فِى الْاَرْضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۗ كُلٌّ فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ (هود: ٦)   

“Dan tidak satu pun makhluk bergerak (bernyawa) di bumi melainkan semuanya dijamin oleh Allah rezekinya. Dia mengetahui tempat kediamannya dan tempat penyimpanannya. Semua (tertulis) dalam Kitab yang nyata (Lauh Mahfuzh)” (QS Hud: 6).

   

Hal ini perlu benar-benar diyakini, karena tidak sedikit yang memiliki anggapan bahwa seseorang dapat menghalangi rezeki orang lain, misalnya dalam persaingan bisnis, jabatan, atau karir politik dan sebagainya. 


Rasulullah shallallahu ‘alaihi wasallam bersabda:

إِنَّ رُوْحَ الْقُدْسِ نَفَثَ فِي رُوْعِيْ أَنَّ نَفْسًا لَنْ تَمُوْتَ حَتَّى تَسْتَكْمِلَ رِزْقَهَا فَاتَّقُوْا اللهَ وَأَجْمِلُوْا فِي الطَّلَبِ (رواه الحاكم والبيهقي وأورده القضاعي في مسند الشهاب بلفظه)   

“Sesungguhnya Jibril menyampaikan wahyu ke hatiku bahwa seseorang tidak akan mati sehingga menyempurnakan rezekinya, maka bertakwalah kepada Allah dan carilah rezeki dengan cara yang baik” (HR al-Hakim, al-Baihaqi, dan disebutkan oleh al-Qudha’i dalam Musnad asy Syihab dengan lafaznya).   


Sebenarnya yang paling penting ketika kita telah memiliki harta adalah bagaimana cara memanfaatkannya untuk perkara yang halal. Sebagian dipergunakan untuk pemenuhan hidup sehari-hari; sebagian disimpan sebagai cadangan kebutuhan keluarga atau untuk diwariskan, dan yang lebih penting lagi adalah dibelanjakan sebagai amal untuk bekal akhirat.


Demikian khutbah siang ini, Selanjutnya diharapkan agar kita memiliki optimisme untuk lebih bersemangat menjalani kehidupan dengan sikap husnuzhan kepada Allah serta etos kerja yang tinggi dalam menjemput rejeki dari Allah SWT. 

أَقُوْلُ قَوْلِيْ هٰذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ لِيْ وَلَكُمْ، فَاسْتَغْفِرُوْهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ   


Khutbah Kedua


الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ، وَبِهِ نَسْتَعِيْنُ عَلَى أُمُوْرِ الدُّنْيَا وَالدِّيْنِ،

 أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمِّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، 

اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ

أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ

إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، فِي العَالَمِيْنَ إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ،

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ، الأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَالأَمْوَاتِ، إِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ مُجِيْبُ الدُّعَاءِ.

اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْهُدَى وَالتُّقَى وَالعَفَافَ وَالغِنَى.

اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ لَنَا دِيننَا اَلَّذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِنَا وَأَصْلِحْ لَنَا دُنْيَا نَا اَلَّتِي فِيهَا مَعَاشنَا وَأَصْلِحْ لَنَا آخِرَتَنَا اَلَّتِي إِلَيْهَا مَعَادنَا وَاجْعَلْ اَلْحَيَاةَ زِيَادَةً لَنَا فِي كُلِّ خَيْرٍ وَاجْعَلْ اَلْمَوْتَ رَاحَةً لَنَا مِنْ كُلِّ شَرٍّ.  

رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الخَاسِرِيْنَ.

رَبَّنَا آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

HAKIKAT REJEKI Dening: ust. A. Alfian Muzakki Khutbah I اَلْحَمْدُ للهِ وَكَفَى، وَأُصَلِّيْ وَأُسَلِّمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْمُصْط...

HAKIKAT REJEKI HAKIKAT REJEKI

Khutbah Jumat

Juli


HAKIKAT REJEKI
Dening: ust. A. Alfian Muzakki

Khutbah I

اَلْحَمْدُ للهِ وَكَفَى، وَأُصَلِّيْ وَأُسَلِّمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى، وَعَلَ
ى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَهْلِ الْوَفَا.  أَشْهَدُ أَنْ لَّا إلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ سَيِّدَنَا مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سيدنا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّييْنِ.
أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ, قال الله تعالى: اَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ. يَا أَيُّهاَ الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ.
وَمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ فِى الْاَرْضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۗ كُلٌّ فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ (هود: ٦)   

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Ing salebeting gesang menika saben tiyang nindakaken pakaryan ingkang maneka warna kagem nggayuh rejeki. Menapa saestunipun rejeki menika?

Umumipun kita tansah maknani minangka kasiling nyambut damel ingkang wujud bandha donya utawi arta. Kamangka, tembung rejeki dipun pendhet asalipun saking Basa Arab “rizqun’ ingkang suraosipun minangka “sedaya perkawis ingkang saget dipun pendhet manfaat utawi pigunanipun.

Kanthi mekaten, pramila rejeki wujudipun mboten namung arta bandha, nanging sedaya ingkang wonten lan dipun gadhahi dening manungsa ingkang saget dipu pendhet manfaat pgunanipun, kadosdene : wekdal, ngelmu, kesehatan, ketrampilan, kulawarga, masyarakat, kamardhikan, katentreman lan sanes-sanesipun.

Sedaya menika minangka kanugrahanipun Allaj ingkang saget dipun raosaken titah ing ndonya kanthi wilangan ingkang tanpa bates. Pramila Allah ngendika ing Al-Qur’an :

وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ اللّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٨﴾
“Lan menawa sira ngetung-etung ni`mat Allah, yekti sira ora bakal bisa ngetung akehe,. Satemene gusti Allah yekti Maha paring Pangapura lan Welas asih.” (Qs an Nahl: 18)

Awit saking menika, sumangga kita sageta pinter-pinter anggenipun ngaturaken raos syukur, jalaran kita asring ‘nembe ngraosaken minangka rejeki’ nalikanipun perkawis menika suda utawi ical.

Nalika kita nandhang sakit, kita nembe emut nikmatipun badan sehat ingkang minangka rejeki ingkang ageng sanget. Wekdal wonten bencana alam kita nandhang kuwatos lan ajrih, nembe emut nikmatipun rejeki wujud raos aman lan ayem tentrem lan sanes-sanesipun.

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Satunggaling ulama ageng ing Mesir, Syekh Al Mutawalli As-Sya'rawi ngendika bilih rejeki menika wonten werni sekawan inggih menika:

المَالُ هُوَ أَدْنَى دَرَجَاتِ الرِّزْقِ
1.    Arta bandha (Maal), minangka rejeki ingkang paling asor

و العَافِيَةُ أَعْلَى دَرَجَاتِ الرِّزْقِ
2.    Afiyah (sehat lahir batos), minangka rejeki igkang paling inggil (ageng)

و صَلَاحُ الأَبْنَاءِ أَفْضَلُ أنْوَاعِ الرِّزْقِ
3.    Putra ingkang sholeh (shalihu abna) minangka rejeki ingkang paling utami

و رِضَا رَبِّ العَالَمِينَ فَهُوَ تَمَامُ الرِّزْقِ
4.    Pikantuk ridha Allah minangka rejeki ingkang paling sampurna.

Kadangkala kita langkung nengenaken ing arta bandha tinimbang werni tiga sanesipun, malah ngantos mboten perduli : menapa to dipun gayuh kanthi lampah ingkang halal utawi haram !

Perkawis menika dipun ngendika-aken dening Rasulullah SAW ing satuggaling hadits saking al-Bukhari lumantar Abu Hurairah r.a.:

يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُبَالِي الْمَرْءُ مَا أَخَذَ مِنْهُ أَمِنَ الْحَلاَلِ أَمْ مِنْ الْحَرَامِ
“Bakal teka ing umat manungsa anane sawijing jaman (nalika) pawongan wis ora perduli maneh saka ngendi dheweke nnduweni bandha, opo saka dalan kang halal utawa haram.” [HR. al-Bukhari].

Hadits menika ngemutaken, ing bab kadospundi kawontenan tiyang ing akhir zaman, piyambakipun sampun mboten perduli ing kados pundi lampahipun pikantuk arta bandha, menapa kanthi lampah halal utawi haram. Mboten perduli ing bab sae-utawi awon, ingkang penting bandha saget dipun gayuh.

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Allah sampun paring pemut amrih kita nyingkiri lampah ingkang bathil (lepat), lan supados namung ngupadi kanthi lampahing rejeki ingkang halal:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تأكلوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ
“He wong kang padha iman, sira ojo padha memangan arta bandha ing antarane sira kanthi laku kang bathil, kejaba tindakna kanthi laku dedagangan kang dilambari rasa lega lilaning ati ing antarane sira” [Quran An-Nisa: 29]

Kejawi menika, ing kasunyatan padintenan gesang kita manggihi wontenipun tiyang kadospundi lampahipun ngupadi rejeki lan mblanja-aken arta bandha, kaperang wonten sekawan werni:

1.    Caranipun ngupadi halal, lajeng dipun gina-aken kagem nyekapi betahing gesang ingkang halal
2.    Caranipun ngupadi halal, nanging dipun agem kangge tumindak ingkang haram
3.    Caranipun ngupadi haram, lan dipun maksud kangge nyekapi gesang ingkang halal
4.    Caranipun ngupadi haram, lan dipun gina-aken kangge nuruti hawa nepsu utawi tumindak haram

Saestu, kita samesthinipun mbudidaya milih lampah cara sepisan, inggih ngupadi kanthi cara halal lan dipun gina-aken kangge nyekapi perkawis ingkang halal ugi.

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Ing satunggal hadits dipun riwayataken , bilih ing dinten kiamat mbenjang saben tiyang bakal dipun pundhuti tanggel jawab ing perkawis arta bandhanipu, saking pundi piyambakipun pikantuk bandha lan sampun dipun agem kangge menapa:

لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ، وَعَنْ عِلْمِهِ فِيمَ فَعَلَ، وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَفِيمَ أَنْفَقَهُ، وَعَنْ جِسْمِهِ فِيمَ أَبْلَاه
“Sikil sawijining kawula ora bakal mingset ing dina kiamat, sahingga dheweke ditakoni : perkara umur, wis entek kanggo ngapa, perkara ngelmu, wis ngamal tumindak apa; ing perkara bandha, saka ngendi dheweke deduwen lan diblanja-ake kanggo ngapa, lan perkara badan wadage, wis kanggo tumindak apa wae dguna-ake.” (HR. at-Tirmidzi, ad-Darimi, lan al-Baihaqi)

Allah paing nugraha rezeki tumrah sedaya kawulanipun ingkang purun mbudidaya. Rezeki ingkang Allah paringaken mboten namung ing papan tertemtu, nanging waradin ngebaki sa-ngalam ndonya. Kados pangendikanipun Allah ing al-Quran surat Al-Mulk ayat 15:

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
“Panjenengane Allah kang wis ndadek-ake kanggo sira anane bumi supaya diambah, mangka padha tekanono ing sakabehing papan, lan panganen saperangan rejeki peparinge Allah. Lan mung ing ngersane Allah sira kabeh bakal dikumpulake (bali).”

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Perkawis ingkang saestu perlu dipun emut lan dipun yakini, inggih menika bilih saestunipun Allah sampun paring jaminan rejeki ing sedaya kawulanipun, lan babar pisan mboten bakal ‘kijolan’ utawi ‘salah alamat’.

وَمَا مِنْ دَاۤبَّةٍ فِى الْاَرْضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۗ كُلٌّ فِيْ كِتٰبٍ مُّبِيْنٍ (هود: ٦)   
“Lan ora ono sawiji wae titah kang lumaku ing bumi, kejaba kabeh iku dijamin rejekine dening Allah. Panjenengane priksa papann dununge lan papan simpenane. Kabeh iku katulis Kitab kang nyata (Lauh Mahfuzh)” (QS Hud: 6).

Perkawis menika saestu perlu dipun yakini, jalaran mboten sekedhik tiyang ingkang nganggep bilih tiyang sanes menika saget minangka pepalang tumrap rejekinipun tiyang sanes. Saumpami ing perkawis saingan dedagangan, nggayuh jabatan, utawi karir politik lansanes-sanesipun

Rasulullah shallallahu ‘alaihi wasallam paring dhawuh:
إِنَّ رُوْحَ الْقُدْسِ نَفَثَ فِي رُوْعِيْ أَنَّ نَفْسًا لَنْ تَمُوْتَ حَتَّى تَسْتَكْمِلَ رِزْقَهَا فَاتَّقُوْا اللهَ وَأَجْمِلُوْا فِي الطَّلَبِ (رواه الحاكم والبيهقي وأورده القضاعي في مسند الشهاب بلفظه)   
“Satemene Jibril wis nggawa wahyu ing atiku, menawa sawijining pawongan ora bakal mati sahingga dheweke nampa rejekine kanthi sampurna, mangka paryoga sira padha laku marang Allah, lan ngupadi rejeki kanthi laku kang sae“ (HR al-Hakim, al-Baihaqi, lan dipun sebataken dening al-Qudha’i ing Musnad asy Syihab kanthi lafaz-ipun).   

Saestunipun, ingkang paling wigatos nalika kita sampun nggadhahi arta bandha inggih menika kados pundi anggenipun nggina-aken kagem perkawis ingkang halal. Saperangan dipun agem nyekapi betahing gesang padintenan, saperangan malih  dipun simpen minangka cadangan keperluan kulawarga utawi kagem warisan, lan ingkang langkung wigatos inggih menika dipun bllanja-aken minangka amal sholeh kagem sangu akhirat.

Mekaten khutbah ing siang menika, Salajengipun mugi kta nggadhahi raos ‘optimisme’ kangge langkung sregep lan grengseng nglampahi panggesangan ingkang tansah dipun lambari husnuzhan dhumateng Allah lan ‘etos kerja’ ingkang ageng kangge ngupadi rejeki saking Allah SWT.

أَقُوْلُ قَوْلِيْ هٰذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ لِيْ وَلَكُمْ، فَاسْتَغْفِرُوْهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ   

Khutbah II

الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ، وَبِهِ نَسْتَعِيْنُ عَلَى أُمُوْرِ الدُّنْيَا وَالدِّيْنِ،
 أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمِّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ،
اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ
أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ
إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، فِي العَالَمِيْنَ إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ، الأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَالأَمْوَاتِ، إِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ مُجِيْبُ الدُّعَاءِ.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْهُدَى وَالتُّقَى وَالعَفَافَ وَالغِنَى.
اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ لَنَا دِيننَا اَلَّذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِنَا وَأَصْلِحْ لَنَا دُنْيَا نَا اَلَّتِي فِيهَا مَعَاشنَا وَأَصْلِحْ لَنَا آخِرَتَنَا اَلَّتِي إِلَيْهَا مَعَادنَا وَاجْعَلْ اَلْحَيَاةَ زِيَادَةً لَنَا فِي كُلِّ خَيْرٍ وَاجْعَلْ اَلْمَوْتَ رَاحَةً لَنَا مِنْ كُلِّ شَرٍّ.  
رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الخَاسِرِيْنَ.
رَبَّنَا آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.

 REFORMASI DIRI Oleh: ust. Muslih A. Karim Khutbah Pertama الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَاذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَن...

REFORMASI DIRI  REFORMASI DIRI

Khutbah Jumat

Juli


 REFORMASI DIRI
Oleh: ust. Muslih A. Karim

Khutbah Pertama

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَاذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ .أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّاللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ. اَللَّهُمّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلى مُحَمّدٍ وَعَلى آلِهِ وِأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدّيْن
فَيَا اَيُّهَا الْحَاضِرُوْنَ، اِتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَاتَمُوْتُنَّ اِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ  .قَالَ الله تَعَالَى أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ .يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَقُوْلُوْا قَوْلاً سَدِيْدًا. يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللهَ وَرَسُوْلَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيْمًا

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Islam adalah agama yang solutif, artinya senantiasa memberi jalan keluar atas problem kehidupan. Setiap mengalami permasalahan dan membahayakan eksistensi hidupnya, Islam hadir mengatasi dengan tanpa meninggalkan sisa keburukan. Allah SWT berfirman:

اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾
“Allah adalah pemimpin bagi orang-orang yang beriman; Dia mengeluarkan mereka dari kegelapan (kekafiran) kepada cahaya (iman). Dan orang-orang yang kafir, pemimpinnya adalah syaitan, yang mengeluarkan mereka dari cahaya (iman) kepada kegelapan (kekafiran). Mereka itu adalah penghuni neraka; mereka kekal di dalamnya”. (QS al Baqarah: 257)

Dalam sejarah pertumbuhan Islam telah banyak diketahui umum bahwa masyarakat Arab waktu itu dikenal dengan jaman jahiliyah. Berbagai kebiasaan buruk dilakukan manusia tanpa kecuali. Mulai dari budaya teller karena minuman memabukkan, suka berjudi, suka berperang, fanatisme kabilah atau kesukuan yang sempit; bahkan menyembah berhala dalam berbagai bentuknya. Seolah-olah kehidupannya menjadi gelap gulita, tanpa cahaya.

Begitu Islam datang, maka hal itu digantikan dengan cahaya yang terang benderang. Masyarakat yang semula berpecah belah dipersatukan dalam naungan ‘bendera keimanan’

لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعاً مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٦٣﴾
Sekiranya kamu membelanjakan semua (kekayaan) yang berada di bumi, niscaya kamu tidak dapat mempersatukan hati mereka, akan tetapi Allah telah mempersatukan hati mereka. Sesungguhnya Dia Maha Perkasa lagi Maha Bijaksana. (QS Al Anfal : 63)

Hal ini mirip dengan situasi negeri kita, Indonesia. Kondisi terjajah selama ratusan tahun dalam suasana berpecah belah, kemudian atas rahmat Allah SWT dapat bersatu padu mengikatkan diri sebagai sebuah bangsa,  yang kemudian berproses hingga lahirnya sebuah Negara bernama NKRI.

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Islam mengajarkan agar hidup ini terus diperbarui, dan jangan menyerah dengan keadaan. Kita semua sebagai pribadi ataupun sebagai bagian dari masyarakat atau bangsa di dunia harus memiliki kesadaran diri untuk melakukan perbaikan diri.

Semangat reformasi dan kebangkitan nasional harus kita tumbuhkan. Allah SWT mengingatkan bhwa nasib hidup setiap orang tidak akan mengalami perubahan hingga diri sendirinya yang melakukan perubahan. Hal ini sebagaimana firman-Nya:

إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءاً فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ ﴿١١﴾
“Sesungguhnya Allah tidak mengubah keadaan sesuatu kaum sehingga mereka mengubah keadaan yang ada pada diri mereka sendiri. Dan apabila Allah menghendaki keburukan terhadap sesuatu kaum, maka tak ada yang dapat menolaknya; dan sekali-kali tak ada pelindung bagi mereka selain Dia.” (QS Ra’du: 11)

Perbaikan dalam diri yang dimaksud adalah pola pikir, cara pandang atau mindset !

Suasana ataupun kondisi yang kita hadapi, bahkan missal dalam keadaan yang buruk - jangan dikutuk atau disesali, tetapi hal itu sebagai satu ujian: bagaimana kita akan bersikap dan melakukan perbuatan.

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً ﴿٧﴾
“Sesungguhnya Kami telah menjadikan apa yang ada di bumi sebagai perhiasan baginya, agar Kami menguji mereka siapakah di antara mereka yang terbaik perbuatannya.” (QS al Kahfi: 7)

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Kita hidup berada dalam berbagai situasi dan kondisi. Pada sisi lain kita dibekali dengan hati, akal dan hawa nafsu. Semuanya sebagai modal untuk mengarungi kondisi itu.

Apabila kita berada dalam suatu lingkungan yang sudah baik, maka bersyukurlah akan kebaikannya. Tetapi billa lingkungan kita buruk, kebiasaan dan budaya masyarakatnya rusak; maka hendaknya kita hidari, jangan diikuti dan bahkan harus dicegah atau dihentikan. Rasulullah SAW bersabda

لَا تَكُونُوا إِمَّعَةً تَقُولُونَ: إِنْ أَحْسَنَ النَّاسُ أَحْسَنَّا، وَإِنْ ظَلَمُوا ظَلَمْنَا، وَلَكِنْ وَطِّنُوا أَنْفُسَكُمْ إِنْ أَحْسَنَ النَّاسُ أَنْ تُحْسِنُوا، وَإِنْ أَسَاءُوا فَلَا تَظْلِمُوا
“Janganlah kalian menjadi orang yang suka ikut-ikutan, yang berkata, “Jika orang-orang berbuat baik, maka kami juga akan berbuat baik. Dan jika mereka berbuat zhalim, maka kami juga akan berbuat zhalim.” Akan tetapi mantapkanlah (kuatkanlah) hati kalian, jika manusia berbuat baik kalian juga berbuat baik, namun jika mereka berlaku buruk, janganlah kalian berbuat dhalim.” (HR: Tirmidzi).

Dalam al-Qur’an juga kita diingatkan:
وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ ﴿١١٦﴾
“Dan jika kamu menuruti kebanyakan orang-orang yang di muka bumi ini, niscaya mereka akan menyesatkanmu dari jalan Allah. Mereka tidak lain hanyalah mengikuti persangkaan belaka, dan mereka tidak lain hanyalah berdusta (terhadap Allah).” (QS Al An’am: 116)

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Allah SWT juga memberikan dorongan bagaimana semestinya dalam hidup ini setiap orang untuk berlomba-lomba melakukan kebaikan.

وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٤٨﴾
Dan bagi tiap-tiap umat ada kiblatnya (sendiri) yang ia menghadap kepadanya. Maka berlomba-lombalah kamu (dalam berbuat) kebaikan. Di mana saja kamu berada pasti Allah akan mengumpulkan kamu sekalian (pada hari kiamat). Sesungguhnya Allah Maha Kuasa atas segala sesuatu. (QS Al Baqarah 148)

Dalam hidup ini kita hendaknya memiliki dorongan untuk melakukan amal saleh sebanyak-banyaknya, sebagaimana Sabda Rasulullah SAW:

وَخَيْرُ النَّاسِ أَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ
“Dan sebaik-baik manusia adalah yang paling bermanfaat bagi manusia lainnya.” (HR. Ath-Thabarani )

Hidup seorang mukmin  hendaknya selalu dipenuhi dorongan  untuk memperbanyak kebaikan (amal shaleh); sehingga dia mendapatkan banyak manfaat, tidak merugikan orang lain. Nabi Shallallahu ‘Alaihi Wasallam bersabda:

خَيْرُكُمْ مَنْ يُرْجَى خَيْرُهُ وَيُؤْمَنُ شَرُّهُ
    “Sebaik-baik kalian adalah orang yang diharapkan kebaikannya dan (orang lain) merasa aman dari kejelekannya.” (HR. At-Tirmidzi no. 2263).

Dari hadits ini cukup jelas, bagaimana perbuatan orang mukmin senantiasa menghadirkan keamanan dan ketentraman bagi orang lain. Jangan sampai sebaliknya; yang justru kita menjadi pribadi yang ditolak dan dibenci orang, karena perbuatannya merugikan masyarakat. Hal itu bisa terjadi manakala orang lain merasa cemas, takut dan terancam atas perbuatan kita.

Demikian khutbah siang ini semoga bermanfaat, dan kita dapat melakukan reformasi (perbaikan) diri menjadi pribadi yang dapat membawa kemanfaatan, serta mampu menciptakan ketentraman dan keamanan bagi orang lain di sekeliling kita. Amiin
أَقُوْلُ قَوْلِيْ هٰذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ لِيْ وَلَكُمْ، فَاسْتَغْفِرُوْهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ   

Khutbah Kedua

الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ، وَبِهِ نَسْتَعِيْنُ عَلَى أُمُوْرِ الدُّنْيَا وَالدِّيْنِ،  أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمِّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ
أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ
إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، فِي العَالَمِيْنَ إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ، الأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَالأَمْوَاتِ، إِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ مُجِيْبُ الدُّعَاءِ.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْهُدَى وَالتُّقَى وَالعَفَافَ وَالغِنَى.
اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ لَنَا دِيننَا اَلَّذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِنَا وَأَصْلِحْ لَنَا دُنْيَا نَا اَلَّتِي فِيهَا مَعَاشنَا وَأَصْلِحْ لَنَا آخِرَتَنَا اَلَّتِي إِلَيْهَا مَعَادنَا وَاجْعَلْ اَلْحَيَاةَ زِيَادَةً لَنَا فِي كُلِّ خَيْرٍ وَاجْعَلْ اَلْمَوْتَ رَاحَةً لَنَا مِنْ كُلِّ شَرٍّ.  
رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الخَاسِرِيْنَ.
رَبَّنَا آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.

 REFORMASI: BECIKNO AWAKMU Dening : ust. Muslih A. Karim Khutbah I الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَاذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَو...

REFORMASI: BECIKNO AWAKMU  REFORMASI: BECIKNO AWAKMU

Khutbah Jumat

Juli


 REFORMASI: BECIKNO AWAKMU
Dening : ust. Muslih A. Karim

Khutbah I

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَاذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ .أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّاللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ. اَللَّهُمّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلى مُحَمّدٍ وَعَلى آلِهِ وِأَصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدّيْن
فَيَا اَيُّهَا الْحَاضِرُوْنَ، اِتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَاتَمُوْتُنَّ اِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْنَ  .قَالَ الله تَعَالَى أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ .يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَقُوْلُوْا قَوْلاً سَدِيْدًا. يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللهَ وَرَسُوْلَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيْمًا

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Islam minangka agami ingkang “solutif”, tegesipun tansah paring margi kangge ngluwari perkawis ruwet rentenging gesangipun umat manungsa. Saben ngadhepi perkawis lan mbebayani gesang, agami Islam bakal ngrampungi tanpa nilar tilas ingkang ndamel piawon utawi karisakan. Allah SWT paring firman:

اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾
“Allah minangka pemimpin tumrap wong kang padha iman; Panjenengane ngluwari wong iman saka pepeteng urip (kafir) tumuju cahya pepadhang (iman). Lan wong-wong kafir, pemimpine yaiku syaitan, kang ngluwari dheweke saka cahya pepadhang (iman) tumuju pepeteng (kafir). Wong-wong mau dadi ahli neraka; dheweke langgeng mapan ing njerone”. (QS al Baqarah: 257)

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Ing salebeting sejarah sumebaring agami Islam, sampun kathah ingkang mangertos bilih rumiyin masyarakat Arab dipun kenal ngalami jaman jahiliyah. Sawernaning lampah awon lan risak dipun lampahi. Wiwit laku mabuk-mabukan,  ngabotohan, remen perang, fanatic suku lan golongan, ugi nyembah braholo ing mawerni-werni wujudipun. Prasasat gesng menika peteng ndhedhet, tanpa sumunaring cahya pepedhang.

Sanalika agami Islam tumurun, pramila perkawis menika enggal dipun gantos kanthi sumunaring cahya ingkang padhang njinglang. Masyarakat ingkang rumiyin sami cengkah memungsuhan saget manunggal kanthi  ‘gendera iman’

لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعاً مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٦٣﴾
“Saumpama siro mblanja-ake sakabehing bandha kang ono ing bumi, yekti siro ora bakal bisa manunggalake atine wong-wong akeh; nanging Gusti allah piyambak kang wis nyawijek-ake atinene wong-wong iku. Satemene Panjenengane Allah Maha Gagah Prakosa lan maha Wicaksana. (QS Al Anfal : 63)

Kahanan mekaten mirip kaliyan ing negari kita, Indonesia. Nalika nembe kajajah salebetipun atusan taun kahananipun kocar-kacir mboten nyawiji. Salajengipun kanthi rahmat saking Allah SWT saget mmanunggal lan dipun impugn minangka satunggaling bangsa , ingkang ing tembenipun lahir minangka negari ingkang dipun sebat NKRI.

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Agami Islam paring  piwucal ing kita amrih gesang menika tansah dipun enggalaken, lan  sampun ngantos pasrah dhumateng kahanan. Kita sedaya minangka pribadi utawi dados anggotaning masyarakat utawi bangsa ing  ndonya kedah nggadhahi penggalih ing wigatosipun nindakaken reformasi (perbaikan) diri menika.

Jumbuh kaliyan swasana reformasi lan kebangkitan nasional ing saat menika, greget ingkang mekaten perlu kita krembaka-aken. Allah SWT paring pemut bilih nasib gesangipun saben tiyang mboten bakal wonten owah-owahan, kejawi yen tiyang menika nindak-aken owah-owahan ini dhiri pribadinipun. Bab menika kasebat ing firman Allah:

إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءاً فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ ﴿١١﴾
“Satemene Allah ora bakal ngowahi kahanan sawijining kaum, sahingga dheweke ngowahi kahanan kang ono ing awake dhewe. Lan menawa Allah ngersa-ake kahanan olo tumrap sawijining kaum, mangka ora ono kang bisa nolak; lan babar pisan ora ono kang bisa dadi pengayon kejaba panjenengane Allah.” (QS Ra’du: 11)

Reformasi diri utawi bebecik awak ingkang dipun maksud inggih menika perkawis “nalar (penggalih) utawi mindset !

Swasana utawi kahanan ingkang kita adhepi, saumpami ing kahanan ingkang awon, sampun ngantos dipun pisuhi utawi dipun getuni.; nanging menika minangka satunggaling pacoban: kados pundi kita bakal ngadhepi lan tumindak. Allah paring dhawuh:

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً ﴿٧﴾
“Satemene ingsun Allah wis ndadek-ake apa kang ana ing bumi minanga pepaes, amrih ingsun Allah paring pacoban ing manungsa: endi kawula kang paling becik amal tumindake.” (QS al Kahfi: 7)

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Kita gesang ing salebeting mawerni-werni kahanan, dene kita ugi sampun dipun paring sangu kanthi wontenipun penggalih (ati) akal lan hawa nepsu. Sedaya minangka “modal” kangge ngadhepi perkawis gesang menika.
Menawi kita dumunung ing lingkungan ingkang sampun sae, pramila perlu nagturaken syukur awit kesaenanipun. Nanging menawi wontenipun lingkungan ingkang awon, adat lan budaya masyarakatipun risak, pramila kedah dipun singkiri, sampun ngantos kita midherek (ela-elu); lan malah yen saget dipun cegah lan dipun kendel-aken. Rasulullah SAW paring sabda

لَا تَكُونُوا إِمَّعَةً تَقُولُونَ: إِنْ أَحْسَنَ النَّاسُ أَحْسَنَّا، وَإِنْ ظَلَمُوا ظَلَمْنَا، وَلَكِنْ وَطِّنُوا أَنْفُسَكُمْ إِنْ أَحْسَنَ النَّاسُ أَنْ تُحْسِنُوا، وَإِنْ أَسَاءُوا فَلَا تَظْلِمُوا
“siro ojo dadi wong kang seneng ela-elu, kang ngucap, “Yen wong-wong tumindak becik, mula aku uga melu tumindak becik; lan yen wong-wong tumindak zhalim (aniaya) mula aku uga zhalim.” Nanging padha kuwatno antebing atimu, menawa wong akeh tumindak becik, siro uga tummindak becik; dene menawa wong akeh padha tumindak olo, siro ojo tumindak zhalim.” (HR: Tirmidzi).

Ing salebeting al-Qur’an kita ugi dipun emutaken:
وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ ﴿١١٦﴾
“Lan yen siro nuruti akeh-akhee wong ing bumin yekti wong-wong iku bakal nyasarake siro saka dalanr Allah.  Wong-wong mau mung nuruti pangira-ira wae, lan dheweke ora liya mung ngapusi marang Allah.” (QS Al An’am: 116)

Ma’asyiral muslimin rahimakumullah,
Allah SWT ugi paring panjurung amrih kados pundi ing salebeting gesang menika saben tiyang amrih remen gegancangan (berlomda; age-age) ing tumindak kesaenan.

وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٤٨﴾
“Lan saben umat nduweni kiblat dhewe. kang dheweke ngadhep (minangka pandom). Mangka prayoga siro padha  gegancangan ing laku kabecikan. Ing ngendi wae papan siro dumunung yekti Allah bakal ngumpulake siro (ing dina kiamat). Satemene Allah Maha Kuwasa tumrap sakabehing perkara.” (QS Al Baqarah 148)

Ing salebeting gesang menika kita kedah nggadhahi krenteg (tekad) kanagge ngamal shaleh ingkang sakathah-kathahipun, amrih saget manfaat dhateng sesami, kados dhawuhipun Rasulullah SAW:

وَخَيْرُ النَّاسِ أَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ
“Lan sabecik-beciking wong yaiku kang paling akeh manfaate tumrap wong liyane.” (HR. Ath-Thabarani )

Gesangipun tiyang mukmin  samesthinipun kebak ing raos kangge ngathah-ngatahaken kesaenan (amal shaleh); sahingga piyambakipun nampi kathah manfaat, mboten ndamel rugi tiyang sanes. Nabi Shallallahu ‘Alaihi Wasallam paring sabda:

خَيْرُكُمْ مَنْ يُرْجَى خَيْرُهُ وَيُؤْمَنُ شَرُّهُ
“Sabecik-becike wong ing antarane siro yaiku wong kang paling diarep-arep tumindak becike, lan (wong lliya) rumangsa aman (tentrem) saka tumindake kang olo.” (HR. At-Tirmidzi no. 2263).

Ing hadits menika saestu sampun gamblang, kadospundi tumindakipun tiyang mukmin sageta tansah nuwuhaken raos aman lan tentrem tumrap tiyang sanes. Sampun ngantos justru kita dados tiyang ingkang dipun singkiri, dipun tolak lan dipun sengiti tiyang, jalaran tumindak ingkang ndamel rugi masyarakat. Bab menika dumados nalika tiyang sanes rumaos kuwatir, ajrih lan ajrih awit tumindak kita ingkang nuwuhaken bebaya.

Mekaten atur khutbah ing siang menika mugi mbekta manfaat, lan kita saget nindakaken reformasi (ndandani) dhiri dados satunggaling tiyang ingkang paring manfaat, sarta saget nyipta-aken katentreman klan raos aman tumrap tiyang sanes ing kanan-kiring kita. Amiin
أَقُوْلُ قَوْلِيْ هٰذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ لِيْ وَلَكُمْ، فَاسْتَغْفِرُوْهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ   

Khutbah II

الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ، وَبِهِ نَسْتَعِيْنُ عَلَى أُمُوْرِ الدُّنْيَا وَالدِّيْنِ،  أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمِّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ إِلَى يَوْمِ الدِّيْنِ
أَمَّا بَعْدُ؛ عِبَادَ اللهِ، أُوْصِيْكُمْ وَإِيَّايَ بِتَقْوَى اللهِ، فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ
إِنَّ اللهَ وَمَلاَئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيْمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيْمَ، فِي العَالَمِيْنَ إِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ، الأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَالأَمْوَاتِ، إِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ مُجِيْبُ الدُّعَاءِ.
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ الْهُدَى وَالتُّقَى وَالعَفَافَ وَالغِنَى.
اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ لَنَا دِيننَا اَلَّذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِنَا وَأَصْلِحْ لَنَا دُنْيَا نَا اَلَّتِي فِيهَا مَعَاشنَا وَأَصْلِحْ لَنَا آخِرَتَنَا اَلَّتِي إِلَيْهَا مَعَادنَا وَاجْعَلْ اَلْحَيَاةَ زِيَادَةً لَنَا فِي كُلِّ خَيْرٍ وَاجْعَلْ اَلْمَوْتَ رَاحَةً لَنَا مِنْ كُلِّ شَرٍّ.  
رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الخَاسِرِيْنَ.
رَبَّنَا آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ